Zbigniew Makowski - artysta książki. Momento unius horae...

Zbigniew Makowski, urodzony w 1930 r. w Warszawie, studiował w latach 1950-1956 w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Kazimierza Tomorowicza. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, jest twórcą niezwykle oryginalnych, unikatowych książek, które wykonuje ręcznie, na specjalnie preparowanych papierach i płótnach, używając różnorodnych technik malarskich, rysunkowych, graficznych i kaligrafii.

Jego unikatowe woluminy są współczesną interpretacją wielowiekowej tradycji zdobienia ksiąg, sięgającej średniowiecznych rękopisów iluminowanych. Kompozycja dzieł artysty nie jest oparta na uzupełnianiu tekstu ilustracjami, a na współbrzmieniu dwóch niezależnych elementów – słowa i obrazu. W księgach Makowskiego pismo i rysunek są jednością, przenikają się wzajemnie i łączą, tworząc nierozerwalną całość, dzięki której księga-obiekt staje się autonomicznym dziełem sztuki.

Litery, cyfry, znaki, symbole, figury, wizerunki i wyobrażenia układają się w intymną opowieść artysty o sobie samym, o życiu, o ludziach i miejscach, o malarstwie, muzyce, filozofii i religii. Są świadectwem rozległych zainteresowań i erudycji artysty-konesera minionych epok, egzotycznych kultur, obcych języków i tajemnych wierzeń. Stanowią echa jego fascynacji dziełami dawnych mistrzów, zapis artystycznego dyskursu z twórczością artystów współczesnych, próbę sformułowania własnej teoretycznej refleksji nad kanonami i istotą sztuki.

Subtelność rysunku, liryzm wyrazu, wrażliwość kolorystyczna i biegłość kompozycyjna sprawiają, że księgi dostarczają miłośnikom malarstwa satysfakcji i radości. Ich skomplikowana symbolika i wielojęzyczne, pełne odniesień do klasyki literatury, poezji, pism filozoficznych i traktatów teologicznych teksty są zaś intelektualnym wyzwaniem dla czytelników.