Muzeum Neapolitańskie / Elektrotypia "Wędrowca" [Tablica nr XXII z albumu, 1896 r.]

Muzeum Neapolitańskie / Elektrotypia "Wędrowca"

[Tablica nr XXII z albumu]

[Warszawa] [1896 r.], [nakł. red. Wędrowca]

Wymiary: 30 x 37 cm (tablica), 17 x 21 cm (fot.)

Stan: db+ (otarcia kraw., zagięcia rogów)

    W 1738 roku w Potrici, na miejscu antycznego Herkulanum, a w roku 1748 w Civita, miejscowości leżącej ponad Pompejami, rozpoczęto pierwsze systematyczne wykopaliska. Dokonane tam odkrycia stały się sławne w całej Europie. Spowodowały one pierwsze publikacje archeologiczne, wzmianki w czasopismach, a przede wszystkim przyciągały podróżników.

Jednym z pierwszych Polaków na tamtych terenach był Hugo Kołłątaj. Po nim nadciągnęły całe zastępy naszych podróżników, także tych rysujących i opisujących odkryte zabytki. Pojawiają się relacje z podróży, artykuły w prasie, a także grafika. Ryciny, najczęściej książkowe, przedstawiały zabytki archeologiczne, malowidła, sprzęty i przedmioty codziennego użytku. Z czasem miejsce rycin zajmują fotografie, które towarzyszą już stale publikacjom o Pompejach i Herkulanum od 2 poł. XIX w. Wczesnym przykładem jest właśnie album "Wędrowca" ze zbiorem zdjęć z pompejańskich wykopalisk, który ukazał się w Warszawie w 1896 roku.

Ryciny, fotografie rozpowszechniły modę na motywy pompejańskie w sztuce. W polskich rezydencjach pojawiają się "sale pompejańskie" lub "gabinety herkulańskie" (Biały Domek w warszawskich Łazienkach, Świątynia Diany w Arkadii, pałac w Natolinie, pałac w Łańcucie, warszawski Belweder i wiele innych).

Elektrotypia - sztuka reprodukowania rycin, fot., tekstów za pomocą klisz wykonanych w procesie elektrolizy.