Uwarunkowania przekształceń wschodnioeuropejskich red. naukowa Michał Dobroczyński [2000]

Uwarunkowania przekształceń wschodnioeuropejskich

red. naukowa Michał Dobroczyński

Warszawa 2000, Wydawnictwa Naukowe WZ. UW

ISBN: 8391267873

Str. 194, [1]

Oprawa broszurowa, 24 cm

Stan db+. [niew. otarcia kraw. okładki].

Zachodzące w Europie Wschodniej przemiany składają się na niezwykle radykalne odejście od poprzedniego systemowego stanu gospodarki, polityki i oficjalnej ideologii. Reformy transformacyjne ogółu krajów objęły wszystkie właściwie dziedziny życia wewnętrznego, a także stosunki międzynarodowe w skali subregionalnej, regionalnej i globalnej. Z tym, że mechanizmy oraz dynamika przekształceń — pomimo analogicznego opowiadania się za demokracją i urynkowieniem — w każdym właściwie kraju cechują się bardziej bądź mniej odmiennymi cechami. Odnosi się to również do porównawczo analizowanych przypadków Polski i Rosji. Ta pierwsza, znacznie wcześniej —to jest poczynając już od 1956 r. — zdołała uwolnić się od wielu schematów, dominujących w polityce, gospodarce i układach społecznych Rosji aż do lat dziewięćdziesiątych. Stąd też efekty transformacji wschodnioeuropejskich należą w Polsce — pomimo licznych utrzymujących się problemów i trudności — do relatywnie najpomyślniejszych, obok słoweńskich, estońskich i węgierskich. Natomiast byłe supermocarstwo znajduje się wciąż w krytycznym położeniu, jakkolwiek znaczna zwyżka cen ropy naftowej — strategicznej pozycji eksportowej Rosji — pozwoliła w 1999 r, na złagodzenie trwającego od początku dekady ogólnego kryzysu ekonomicznego, pogłębionego zaistniałym w sierpniu 1998 r. kryzysem natury finansowej. Najogólniejszy wniosek z analiz odnoszących się do sytuacji Rosji i Polski wskazuje na przewagi rozwiązań, wynikających z wcześniejszych, liczniej-szych i bliższych kontaktów z zachodnią cywilizacją — przede wszystkim ekonomiczną i naukową. Aczkolwiek niektóre kręgi Rosjan wciąż chcą — być może z braku innych możliwości kompensowania własnych niepowodzeń —akcentować swoją absolutną, ,eurazjatycką", odrębność, nawiązującą do minionych bezpowrotnie czasów caryzmu. Co nie przeszkadza temu, by przedstawicielom młodszych generacji coraz wyraźniej imponowały sukcesy Zachodu. [...]