Massenpsychologie und Ich-Analyse [Psychologia mas i analiza ego] Sigmund Freud [PIERWODRUK / Księga pamiątkowa dla Karola de Beauraina przyjaciela Witkacego / 1921]

Egzemplarz podpisany przez znakomitości polskiej psychiatrii i neurologii m. in.:

Jan Piltz [Aleksandrów 1870-Kraków 1930] - polski lekarz neurolog i psychiatra, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i pierwszy kierownik Katedry Neurologiczno-Psychiatrycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego, twórca krakowskiej szkoły neurologicznej, działacz społeczny.

Eugeniusz Artwiński [Warszawa 1892 - 1944 Lwów] - lekarz neurolog i psychiatra. Profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Asystent w klinice Jana Piltza. Od 1935 prof. tytularny; od 1936 prof. zwyczajny neurologii i psychiatrii. W latach 1938-1944 kierownik kliniki chorób nerwowych i umysłowch we Lwowie; później kierownik Kliniki Neurologicznej w Lwowskim Instytucie Państwowym.

Aurelia Sikorska [Piotrków Trybunalski 1886 -Kraków 1969] – polska lekarka, psychiatra. Od 1910 studiowała na Uniwersytecie Petersburgskim, studia ukończyła na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1918 roku. Od 1916 roku pracowała w Klinice Neurologiczno-Psychiatrycznej u prof. Jana Piltza, od 1917 w lecznicy dla nerwowo chorych u Piltza i Cezarego Onufrowicza. Od 1918 pierwsza asystentka Kliniki Piltza.

Stefan Kazimierz Pieńkowski [Warszawa 1885 - 1940 Katyń] – polski psychiatra i neurolog, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Major rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Artysta wspomina o lekarzu w "Niemytych duszach":

Zaznajomienie się z metodą Freuda, tzw. psychoanalizą, zawdzięczam przyjacielowi moich Rodziców (i poniekąd mojemu, wziąwszy pod uwagę dużą różnicę wieku), drowi Karolowi de Beaurain, którego pamięci z uczuciem głębokiej wdzięczności, szacunku, podziwu i sympatii pracę tę poświęcam. Lata całe nie doceniałem tego, co ów pierwszy nieomal pionier freudowskich idei u nas pośrednio dla mnie uczynił. Zainteresowany moimi snami zaproponował mi w r. 1912 systematyczny „kurs praktyczny” psychoanalizy, na co się z radością jako na pewną „nowalię” zgodziłem; ale przystąpiłem do tego eksperymentu nie bez pewnej lekkiej nieufności i krytycznego nastawienia. [...] Dla dr de Beaurain poza osobistą sympatią, którą, jak sądzę, dla mnie „żywił”, byłem jeszcze interesującą „eksperymentalną świnką morską” (ein Versuchskaninchen) [...] prócz tego, że wyjątkowy ten i niedoceniony u nas człowiek chciał mi dać coś z siebie, ze swojej głębokiej wiedzy o ludziach i życiu, ustokrotnionej potężnym aparatem teorii Freuda, tego również nie wszędzie należycie docenionego, jednego z największych geniuszy i dobroczyńców ludzkości naszej epoki. Dr de Beaurain chciał mnie uratować w pewnym sensie od samego siebie [...]

S.I. Witkiewicz; Narkotyki. Niemyte dusze. Warszawa, PIW, 1993 s. 151–152