Idea i tusz malarstwo w kręgu buddyzmu chan/zen Trzeciak Przemysław (2002)

Trzeciak Przemysław

Idea i tusz. Malarstwo w kręgu buddyzmu chan/zen 

Warszawa 2002, Wyd. Prószyński i S-ka

ISBN: 83-7255-119-7

Str. 178

Oprawa broszurowa, 30 cm

Liczne ilustracje poza tekstem

Stan bdb (lekko otarte rogi oprawy, nieznaczne przybrudzenia).

               Spis treści:

Perspektywa Chin - pejzaże wenren

Perspektywa Japonii - zenga i nanga

Kilka tematów ikonograficznych

Skorowidz ważniejszych artystów, teoretyków sztuki i mistrzów chan/zen

Bibliografia

      Przemysław Trzeciak (1931), emerytowany profesor historii sztuki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, kierownik (1976-1996) Międzywydziałowej Katedry Historii i Teorii Sztuki tej uczelni, wykładowca sztuki nowożytnej. Autor licznych książek o sztuce, m.in. „Tysiąc tajemnic architektury" (1962), „Przygody architektury XX wieku" (1974), „Historia, psychika, architektura" (1988), „250 razy o polskiej sztuce" (1967), „Hans Memling" (1967). Redaktor i współautor 10-tomowej „Sztuki świata" (1989-1996), gdzie m.in. opracował dzieje sztuki Chin i Japonii. Od połowy lat siedemdziesiątych zainteresowany buddyzmem zen, a szczególnie różnymi jego manifestacjami w sztukach plastycznych i architekturze. W latach osiemdziesiątych prowadził cykle wykładów na ten temat w ASP. Inicjator wydania polskiego i współredaktor „Encyklopedii mądrości Wschodu" (1997).
Jakie idee kierowały ręką chińskiego i japońskiego artysty, gdy pochylał się z pędzelkiem nad kawałkiem jedwabiu czy papieru? Co go skłaniało, by koncentrować się na pejzażu? Czy są to pejzaże rzeczywiste, istniejące gdzieś w Chinach, czy pejzaże idealne?
Próbując odpowiedzieć na te i inne pytania, autor „Idei i tuszu", opierając się na tekstach dawnych chińskich teoretyków sztuki, ukazuje silne związki malarstwa tuszowego ze światopoglądem buddyzmu chan/zen. Książka zawiera liczne przykłady poetyckie oraz cytaty z dawnej literatury chińskiej i japońskiej, a także odwołania do sztuki i filozofii Zachodu. Pisząc o Dalekim Wschodzie, autor odsłania uniwersalne zasady twórczości, jeśli tylko nie jest ona powierzchowną grą form albo prowokacją obalającą zastane wartości.