Plotyn a etyka św. Augustyna Świtalski Brunon [Neoplatonizm a etyka św. Augustyna, t. I / 1938]

OPIS BIBLIOGRAFICZNY W ZAKŁADCE SZCZEGÓŁY.

PRZEDMOWA [fragment]

Podczas gdy średniowiecze pokrywa głębokim milczeniem epokowe dzieło jednego z najwybitniejszych myślicieli pogańskich, mianowicie Enneady Plotyna, twórcy neoplatonizmu, który oddziaływał na wielu Ojców Kościoła a przez nich na wieki następne aż po nasze czasy, wręcz odwrotnie usto-sunkowują się doń dwa ostatnie stulecia. Zasługa wydobycia tych głębokich pism z mroków za-pomnienia należy się 19 wiekowi. Wiek 20 kontynuuje wydatnie rozpoczęte dzieło. W Niemczech jednym z pośród pierwszych i głośniejszych badaczy plotynizmu jest Hegel. Właściwe jednak podwaliny—wywierające dotychczas jeszcze niepośledni wpływ — rzucił pod przyszłe studia plotyńskie Zeller w swej znakomitej historii filozofii greckiej (1852). Od tego czasu ukazują się co-raz liczniejsze i coraz lepsze wydania tekstu, tłumaczenia i opracowania. Od Kirchnera i Rittera, poprzez Hartmanna, Drewsa, niezwykle płodnego Miillera, Wundta oraz wielu innych, dochodzimy do współczesnych plotynologów, mianowicie między innymi do Heinemanna, Theilera, Kristellera, Bariona i Hardera. Również Francja może się poszczycić wielu znawcami Ennead. Na wyszczególnienie zasługują wśród starszych Si-mon, Vacherot, Bouillet, Guyot, Grandgeorge, z nowszych zaś Boyer, Bróhier, Arnou, Jolivet i de Corte. W Belgii wybija się Henry. Warto jeszcze wymienić szweda Nbrregaarda oraz analiza Inge. Podczas gdy zainteresowanie Plotynem zagranicą jest :bardzo znaczne i coraz szersze zatacza kręgi [...]