Wojna polsko-rosyjska 1830 i 1831 r. Tokarz Wacław (1930)

Tokarz, Wacław 

Wojna polsko-rosyjska 1830 i 1831 r.

Warszawa 1930, Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy

Str. XXXII, 635

Oprawa półpłócienna, introligatorska, 27 cm

Stan: db (otarcia kraw. opr., znaczne ślady ołówka na str. przedtyt., brak dodatku, Atlasu z mapami i oleatami)

    "Wojna polsko-rosyjska roku 1830 i 1831 posiada dość duże znaczenie w ogólnej historii wojen, jak o tem świadczy choćby wcale pokaźna literatura fachowa rosyjska i niemiecka, poświęcona jej dziejom oraz uwzględnianie jej w obcych podręcznikach oificerskich historii wojen. Niewątpliwie, od wojen napoleońskich odróżnia ją wybitnie brak chęci szukania rozstrzygnięć, czekanie na wyczerpanie przeciwnika — na skutek posunięć na drugorzędnych teatrach działań, !które znamionuje postępowanie dowództwa ,naszego, a poczęści i rosyjskiego. Mimo to, na tle powszechnego upadku sztuki wojennej, który cechuje wojny ponapoleońskie, aż do wojny uroku 1859 włącznie, wykazuje ona bądź oo bądź wcale wydatne jeszcze wpływy strategii wielkiego mistrza wojny. Taka np. ofensywa marcowa nasza, będąca, w zamierzeniu Prądzyńskiego przynajmniej, szeroko pojętym manewrem na tyły i połączenia przeciwnika, taka wyprawa na gwardję, stanowiąca ciekawy przykład działania ze stanowiska centralnego, były dowodem, że Sztab nasz nie zapomniał jeszcze wskazań napoleońskich; to samo powiedzieć można o pierwotnym planie Dybicza manewru na tyły nasze drogą z klina Bugu i Narwi na Wyszków, o marszu flankowym Paskiewicza z Pułtuska do Osieka, z poświęceniem komunikacyj dotychczasowych i oparciem się o Prusy, o szturmie Warszawy. Obcych zaciekawiał następnie fakt, że naród o tyle słabszy, pozbawiony wszelkiej pomocy z zewnątrz, a nawet zwalczany pośrednio przez Prusy, a poczęści i Austrję, zdołał nietylko oprzeć się pierwszemu naciskowi tak przeważającego przeciwnika, ale wytworzyć później i utrzymiać prawie do końca stan równowagi sił walczących..."

             [Przedmowa, fragm.]