Nauka skarbowości Roman Rybarski [1935]

       Wykład obecny poświęcony jest ogólnej nauce skarbowości. Obejmuje wszystkie jej działy, nie pomijając ani budżetu, ani wydatków państwa, ani kredytu publicznego. Z drugiej strony nie zajmuje się specjalnie polskiem prawem skarbowem. Włączenie całego naszego ustawodawstwa w ogólny system nie tylko powiększyłoby rozmiar), pracy, lecz zachwiałoby jej wewnętrzną równowagą. Celem tej książki jest przedstawić różne instytucje skarbowe z punktu widzenia teoretycznego i historyczno-porównawczego. Starałem się posługiwać ile możności przykładami z polskiej skarbowości, zarówno dawnej, jak i dzisiejszej. Jednak nie mogłem wchodzić w szczegóły, które wymagają odrębnego opracowania, z właściwą mu systematyką. Książka ta przeznaczona jest przedewszystkiem dla uczącej się młodzieży. Do tego celu dostosowałem i sposób wykładu, jak i treść, kierując się kilkunastoletniem doświadczeniem, zdobytem w nauczaniu tego przedmiotu. Przedewszystkiem nie poprzestaję na oznaczeniu tytułem przedmiotu, który omawiam, lecz na wstępie daję krótką je-go treść, którą rozwijają i wypełniają następujące po tem uwagi. Liczę się z tem, że niejeden czytelnik będzie się uczył z tej książki, nietylko ją czytał; takie streszczenie, które uwydatnia istotne pierwiastki zagadnienia, może oddać usługę w uczeniu się przedmiotu. Następnie starałem się nie przeładować wykładu cyframi, szczegółowem cytowaniem różnych ustaw, przytaczaniem różnych poglądów na daną kwestię i t. d. Omawiając jakąś instytucję skarbową, unikałem tego, by dawać kompletny katalog krajów, w których ta instytucja istnieje; mówiąc o poglądach pisarzów skarbowych, posługiwałem się czasem ogólnemi wyrażeniami, jak „przeważne poglądy", „panujące zapatrywania" i t. d. Kto zechce dokładniej zaznajomić się z jakiemś zagadnieniem, ten może łatwo to zrobić, posługując się przytoczoną zresztą literaturą. Ale dla uczącego się masa bezbarwnych często szczegółów, nazwisk i t. d. stanowi niepotrzebny balast. [...]