Nauka czytania Pomoc dla osoby uczącej czytać analfabetę [1934]

Nauka czytania Pomoc dla osoby, uczącej czytać analfabetę

Ułożona przez Józefa Stemlera

Z obrazkami Wandy Romejkówny

[Warszawa] [1934], Wyd. Polska Macierz Szkolna 

Str. 32

Oprawa broszurowa, wydawnicza, 24 cm x 17 cm

Ilustracje 

Stan bdb. (niew. otarcia kraw. okładki).

       WSKAZÓWKI DLA UCZĄCEGO.

Należy uświadomić sobie i przez cały czas uczenia analfabety pamiętać o tern, że obrazek, wydrukowany pod obrazkiem wyraz główny oraz wyrazy i zdania, stanowiące tekst do ćwiczeń, tworzą jedną całość, którą można uważać za jedną lekcję. W każdej takiej lekcji uczący winien zachować następujący tok postępowania: 1. Obrazek. Zwrócić uwagę ucznia na obrazek, zapytać, co przedstawia, pomagać naprowadzać i baczyć na prawidłowe wybrzmiewanie wyrazu głównego. 2, Wyraz główny. Po zaznajomieniu się z obrazkiem zwrócić uwagę na wyraz główny, napisany pod obrazkiem. Odczytać i polecić kilkakrotnie prawidłowo powtórzyć. 3. Poznanie dźwięków i nazywanie liter. Uczący poleca wymawiać wyraz główny powoli i przysłuchiwać się, ile dźwięków słychać. Można nieco sztucznie przeciągać, tak, aby uczeń nauczył się odróżniać dźwięki w wy-razie np. ul, u-u-1, u-l-I, las-s-s i t. d. Kiedy uczeń dobrze odróżnia, ile dźwięków i jakie słyszy w wyrazie, wówczas uczący wskazuje mu oddzielne litery tego wyrazu i naprowadza na to, jak się te litery nazywają, (jakim odpowiadają dźwiękom). Na zapamiętanie nowych liter i dźwięków należy zawsze przeznaczyć więcej czasu. Wyjaśnić dobrze różnicę między dźwiękiem a literą: dźwięk wymawiamy, literę widzimy wydrukowaną. Objaśnić dobrze znaczenie „i" zmiękczającego (str. 24). Takiego „i" nie słyszymy przy wymawianiu; n. p, w wy-razie: niesie mamy 6 liter a słyszymy tylko 4 dźwięki; i zmiękcza n i s, takiego zmiękczającego i nie wymawiamy. Pouczyć także, dlaczego w wyrazach śmierć, koń i t, d. kreseczka zastępuje i zmiękczające. W końcowych lekcjach zwrócić uwagę, że na dźwięk sz, rz, lub dz, składają się dwie litery (dwuznak). Dbać o prawidłowe wymawianie dźwięków: samogłoski czysto, swobodnie, spółgłoski bez dodatków, a więc „l" — nie „el", „te" — nie „te", „z" —nie „zet" i t d, Nauczyć prawidłowego wybrzmiewania dźwięku „ł" (cecha języków słowiańskich!): ławka — nie uawka, oraz r, h i ch. 5. Poznawanie wyrazów, czytanie. Następnie poznaje uczeń wyrazy, składające się ze znanych już liter, wydrukowane w tekście pod obrazkiem i ćwiczy się w czytaniu. Zachęcić do czytania płynnego, z właściwym mowie polskiej akcentem i ze zrozumieniem. Nie pozwalać na zgadywanie; kontrolować odróżnianie liter i wyrazów. Poznane litery winien uczeń odczytywać dla ćwiczenia z „tabliczek literowych".