Izrael Rabini i heretycy Uri Huppert [1994]
Opis
Uri Huppert
Izrael Rabini i heretycy
Łódź 1994, Wydawnictwo "Res Polona"
ISBN: 837071089
Str. 216
Oprawa broszurowa, 20 cm
Stan db+. [nieznaczne otarcia kraw. okładki].
Książka niniejsza powstała pod silnym wrażeniem okropności holocaustu. Jako dziecku urodzonemu w rodzinie żydowskiej na Górnym Śląsku, w Polsce, w przededniu dojścia Hitlera do władzy, było mi przeznaczone osobiście doświadczyć rządów narodowego socjalizmu. Jeszcze przed wybuchem drugiej wojny światowej mniejszość niemiecka na Śląsku butnie afiszowała się tym, że podziela uwielbienie Hitlera dla „wyższej" rasy aryjskiej. Ujawnianie takich poglądów przyjmowano z tolerancją. Układ Ribbentrop-Mołotow, z dniem 17 września 1939 roku przyniósł Europie Środkowej panowanie reżimu stalinowskiego. Zaczęły się aresztowania, połączone z przerzucaniem „niepożądanych elementów" na Syberię i do radzieckiej Azji. Rozdzielano i zsyłano rodziny. Rozstrzeliwano ludzi. Holocaust, getta, obozy koncentracyjne i masowe morderstwa uczyniły proceder niszczenia całych narodów czymś niemalże „usankcjonowanym". Wyzwalanie środkowej i wschodniej Europy ze szponów nazizmu obudziło z kolei w świadomości Wolnego Świata obawę wobec rządów stalinowskich. Lata kształtowania się zrębów osobowości przeżyłem pod rządami reżimów totalitarnych. Niepokój, że zjawisko totalitaryzmu mogłoby powrócić pod innym imieniem i w innym miejscu nie jest jednak wyłącznie moim niepokojem. Winien jestem specjalne podziękowania wielkiemu polskiemu poecie' wygnańcowi Czesławowi Miłoszowi, który wiele lat poświęcił na zgłębienie problemu „zniewolonego umysłu". Miłosz opowiedział fikcyjną historię Murti-Binga, mongolskiego filozofa, który zdołał sporządzić czarodziejski specyfik zawierający w swej recepturze określony „pogląd na życie' Kilka dawek wystarczało, by „pacjent" zaczynał „żałować za dotychczasowe grzechy" i przyjmował nowy, , pożądany" styl życia. „Ozdrowieniec", pobłogosławiony prawomyślną ekstazą i dobrym samopoczuciem, tracił wszelką zdolność do wolności myślenia. Od tego momentu jego umysł stawał się w rękach reżimu kierowanego przez ideologię totalitarną niejako próżnym naczyniem, pozwalającym bez oporów wypełniać się dowolną substancją. Doświadczenia mojej młodości, spędzonej pod panowaniem dwu reżimów, z których każdy reprezentował w sposób sobie właściwy „absolutną słuszność" i „jedyne rozwiązania", pozostawiły blizny. Przez wiele lat obawiałem się ujawnienia tego faktu, sądząc, że jest to moje piętno Kaina, jakie dzieli mnie od „normalnych" rówieśników, którzy mieli szczęście urodzić się w innej, mniej traumatogennej części świata. [...]