Wielkie zwierciadło przykładów w ruskim tłumaczeniu Ioana Prysłopskiego z 1732 roku [oprac. rękopisu Elżbieta Rudolf-Ziółkowska][2004]

Dostępność: Dostępne 2 egzemplarze
W Twoim domu już za: 3 dni robocze
Dostawa: Cena nie zawiera ewentualnych kosztów płatności sprawdź formy dostawy
Cena: 15,00 zł 15.00
ilość egz.

towar niedostępny

dodaj do przechowalni

Opis

Wielkie zwierciadło przykładów w ruskim tłumaczeniu Ioana Prysłopskiego z 1732 roku 

[oprac. rękopisu Elżbieta Rudolf-Ziółkowska][2004]

Kraków 2004, Lexis

ISBN: 8389425114

Str. 134, [1]

Oprawa broszurowa, 24 cm

Ilustracje

DOŁĄCZONA PŁYTA CD

Stan bdb. [niew. otarcia kraw. okładki].

  

     [Przedmowa. Fragment]

Już dawno W. Winogradow stwierdził w swoich Oczerkach po istorii russkogo litieraturnogo jazyka wiekow, że językiem literackim na Rusi był w średniowieczu język cerkiewnosłowiański, a jego rozkład, zapoczątkowany w XVI w., dokonał się w drugiej połowie XVII w.1 Funkcję języka „wysokiego" język ten pełnił do końca XVII w., a nawet do początków XVIII w. tak na Rusi Moskiewskiej, jak i na białoruskich ziemiach Wielkiego Księstwa Litewskiego czy na ukraińskich ziemiach należących do Koro-ny. W tym języku należało pisać utwory podniosłe i poezje, wypowiadać się w sprawach wiary i nauki, prowadzić dysputy. Do tego języka nawiązuje rosyjski język literacki późniejszych epok. Na Białorusi nowy język literacki, którego początki sięgają połowy XIX wieku, do tamtych tradycji nienawiązujący, został oparty na języku żywym, ludowym. W podobny sposób, ale nieco wcześniej, bo już pod koniec XVIII w., powstał nowy ukraiński język literacki. Na Rusi Moskiewskiej w XVI—XVII w. istniała wprawdzie literatura pisana językiem bliskim potocznemu, ale poza małymi wyjątkami były to tylko satyry i utwory komediowe. inaczej było na ziemiach Rzeczypospolitej. Język pisany XVI—XVIII w., zwany „prostą mową", oscylujący pomiędzy ukraińskim (czy białoruskim) językiem mówionym, cerkiewszczyzną i polszczyzną, w piśmiennictwie występował częściej niż język cerkiewno-ruski. Jego budowa była w swej podstawie ukraińska, natomiast był on przesycony polonizmami, i to nie tylko leksykalnymi, a oczywiście nie gardził też cerkiewizmami. Tak było w tekstach drukowanych, tak było w wielu utworach rękopiśmiennych. Język ten był m.in. w przedmowach do drukowanych książek religijnych, w każdym razie w drukach (przedmowy do ksiąg cerkiewnych wydawanych w Moskwie pisane były językiem cerkiewnosłowiańskim). Świadczy to o pewnym prestiżu tej „prostej mowy", choć mniejszym niż prestiż cerkiewszczyzny na Ukrainie. Nie można jednak zapominać, że znaczna część piśmiennictwa pisana była tu językiem cerkiewnoruskim — tak było np. w drukowanych (a także w wielu rękopiśmiennych) angeliarzach kaznodziejskich. Przypomnieć należy, że właśnie na ziemiach Rzeczypolitej kwitła kultura języka cerkiewnosłowiańskiego, że tu podjęto próby odnowie-i kodyfikacji cerkiewszczyzny, tu powstała gramatyka i słowniczek Ławrentija Zizaza z 1596 r., gramatyka Smotryckiego z 1619 r. [...].

Koszty dostawy Cena nie zawiera ewentualnych kosztów płatności

Kraj wysyłki:
do góry
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper Premium