Pierwsza oficjalna polska księga stadna z 1926 r., z dodatkami do r. 1931 (komplet).

Początki hodowli polskich arabów sięgają przełomu XVIII i XIX wieku. W XIX-wiecznych stadninach prowadzono mniej lub bardziej dokładne zapisy hodowlane, lecz, niestety, w wyniku I wojny światowej zniszczone zostały nie tylko ówczesne stadniny, ale także i większość dokumentacji stadnej. 

Wraz z odbudową hodowli po I wojnie, podjęto wysiłki także w zakresie utworzenia nowoczesnej dokumentacji hodowlanej. W 1924 roku Zarządzeniem Min. Rolnictwa i Dóbr Państwowych rozpoczęto oficjalne prace nad stworzeniem księgi stadnej. Ogromne zasługi na tym polu położył dr Edward Skorkowski (1899-1985), który był twórcą i pierwszym redaktorem Księgi. 

Pierwsze wydanie Księgi, sporządzonej na podstawie zachowanych dokumentów oraz przekazów ustnych, opublikowano w 1926 roku, a w 1932 roku, po powtórnej edycji i weryfikacji wpisów, ukazał się drukiem I tom „Polskiej Księgi Stadnej Koni Arabskich Czystej Krwi” (PASB) (obecnie wydawcą PASB jest Redakcja Ksiąg Stadnych działająca w ramach Polskiego Klubu Wyścigów Konnych na Służewcu).

Polska Księga Stadna Koni Arabskich, t. I z dodatkami I-V (razem 6 woluminów) / Praca zbiorowa / Warszawa 1926-1931, [s. n.] (Drukarnia Państwowa) / Str. 261, [2], 62, [1], 77, [2], 113, [2], 120, [1], 132, [1] / Oprawy półpłócienne, oryginalne (wydawnicze), 19 cm / Pieczątki Wileńsko-Nowogrodzkiego Związku Hodowców Koni na licach opraw i stronach tytułowych