Zrealizowana w latach 1928-1933 budowa magistrali węglowej Śląsk-Porty (485 kilometrów), była największą inwestycją kolejową okresu międzywojennego.
Budowana przez państwo, a dokończona przez spółkę akcyjną Francusko-Polskie Towarzystwo Kolejowe linia, zaczynała się w Herbach i dalej przez Chorzew Siemkowice – Zduńską Wolę Karsznice (1930) – Inowrocław (1933) – Nową Wieś Wielką – Bydgoszcz Wschód (1930) – Maksymilianowo (1928) – Wierzchucin (1930) – Bąk (1930) – Kościerzynę (1928) – Somonino prowadziła do Gdyni (1930).
Trasa objęła istniejące już odcinki, udostępnione przez PKP na zasadzie wzajemności za dopuszczenie ruchu osobowego PKP i stanowiła kręgosłup komunikacji kolejowej II Rzeczypospolitej.
W Gdyni wraz z budową portu powstała nowoczesna stacja portowa z wieloma grupami torów o długości 272 kilometrów, ze stacją rozrządową, wyposażona w najnowocześniejsze wówczas urządzenia przeładunkowe dla węgla, tzn. suwnice i wywrotnice do wagonów.
Kolej „francuska”, odciążyła inne linie od transportów z węglem, którego tranzyt tą trasą stanowił 98% przewożonych ładunków.
W okresie II RP Polskie Koleje Państwowe wybudowały łącznie około 1650 kilometrów linii...
[Budowa magistrali węglowej (PKP) - zbiór negatywów: pracownicy / mosty / tabor kolejowy / drezyny]
[1928-1933]
Format: 10 x 15 cm