Po śmierci cara Mikołaja I w 1856 roku i namiestnika Warszawy Iwana Paskiewicza w roku 1957, a także przegrana caratu w wojnie krymskiej, spowodowały chwilowe osłabienie kursu rosyjskiego zaborcy.

Wówczas to w latach 50. i 60. XIX wieku podjęto wiele udanych inicjatyw wydawniczych na rynku periodyków społeczno-kulturalnych, na czele z "Tygodnikiem illustrowanym". W 1863 roku pojawiło się czasopismo "Wędrowiec" [zajmował się głównie kwestami gospodarczymi, a także podróżami i opisami geograficznymi]; w 1865 roku ukazał się pierwszy numer "Czasopisma Illustorwanego Tygodniowego Kłosy" [omawiające zarówno sprawy społeczno-kulturalne, jak i historyczne oraz aktualia ekonomiczne]. W 1876 roku przybył "Tygodnikowi Illustrowanemu" poważny, bezpośredni konkurent - literacko-naukowe pismo "Biesiada Literacka", która była nieco tańsza od konkurencji, a także zamieszczała artykuły o aktualiach politycznych z kraju i ze świata.

Ciekawym jest, że z inicjatywą powołania do życia nowego pisma ["Tygodnika Illustrowanego"] wyszedł Franciszek Maksymilian Sobieszczański, miłośnik historii i starożytności, a z zawodu cenzor. Sobieszczański podjął współpracę ze znanym warszawskim drukarzem - Józefem Ungerem, następnie, poszukując redaktora naczelnego czasopisma, zgłosił się do Józefa Ignacego Kraszewskiego, gdy ten odmówił, poszedł do Ludwika Jenike, który zgodził się pracować dla "Tygodnika" i funkcję redaktora naczelnego pełnił do roku 1886. W maju 1859 roku odbyło się pierwsze przedwydawnicze spotkanie współpracowników "Tygodnika", wśród nich były takie osobistości jak: Jan Feliks Piwarski, który miał odpowiadać za kształt artystyczny pisma, Karol Beyer, Kazimierz Władysław Wójcicki, Władysław Ludwik Anczyc [pomocnik redakcji].

Pierwszy numer "Tygodnika Illustrowanego" ukazał się 1 października 1859 roku i ,z przerwami, był wydawany do roku 1939. 
"Tygodnik" nie reprezentował żadnej opcji politycznej, publikowano w nim materiały historyczne, utwory literackie, a także reprodukcje malarstwa i grafiki. Do 1914 roku redaktorami pisma byli m. in. W. Szymanowski, K. Estreicher czy P. Chmielowski, w międzywojniu - Artur Oppman, Stanisław Lam czy Zdzisław Dębcki. To w "Tygodniku" wychodziły we fragmentach powieści H. Sienkiewicza ["Ogniem i mieczem"], E. Orzeszkowej ["Nad Niemnem"], B. Prusa ["Faraon"], a także przekłady z obcej literatury [w tłumaczeniach Marii Konopnickiej, Zenona Przesmyckiego, Czesława Jankowskiego]. Tu publikowano reprodukcje humorystycznych litografii Franciszka Kostrzewskiego, prac Jana Feliksa Piwarskiego, a także malarstwa Jana Matejki, Stanisława Witkiewicza, Maksymilana Gierymskiego. Ponadto współpracę z redakcją "Tygodnika" podjęli: Józef Kremer, Karola Kremer, Oskar Kolber, Ludwik Kondratowicz (Władysław Syrokomla), Józef Ignacy Kraszewski czy Wojciech Gerson. Pismo na początku swej drogi miało około 3 000 prenumeratorów, na przełomie wieków około 11 000, żeby w międzywojniu, zwłaszcza w latach 30., stać się niczym nie wyróżniającym się czasopismem społeczn-kulturalnym. Wybuch II wojny światowej zakończył działalność wydawniczą "Tygodnika Illustrowanego".

WINIETY "TYGODNIKA ILUSTROWANEGO" W XIX I XX WIEKU: